Verdriet

 

Wat is verdriet;                  Verdriet is het volledig en zondervoorbehoud accepteren van iets vervelends of pijnlijks wat je bemerkt of ervaren hebt, zoals een afwijzing, een verlies, ruzie, een gemiste kans, de dood, armoede, oorlog, hoe mensen met elkaar omgaan. Je accepteert verdriet omdat je weet dat je niets aan dat vervelende of pijnlijke kunt veranderen. Het is zoals het is. Emotie, zielenleed. Ellendig gevoel vanwege iets naars waardoor je moet huilen.

 

 

Pure emotie

Verdriet is een belangrijke natuurlijke gezonde emotie. Verdriet is een pure emotie. Vaak komt verdriet vanuit een gevoel vanwege iets naars waardoor je moet huilen. Je kunt je verdrietig voelen maar het gevolg van verdriet, het huilen, blijft achterwege. Door verdriet en te huilen wordt er verwerkt. Sommige mensen kunnen niet huilen, en door dit niet te kunnen uiten wordt dit verdriet opgestapeld en kan zich gaan uiten in lichamelijke en geestelijke klachten zoals een depressie. (zie ook emotie – depressie)

Het niet kunnen huilen, komt voort uit een blokkade die in ons lichaam zit en die niet is verwerkt. Er is een blokkade waardoor wij niet bij ons gevoel kunnen komen. Meestal is dit een traumatische gebeurtenis geweest die een blokkade op onze emoties heeft gevormd. De aanhangende pijn kan zo groot zijn dat wij onszelf blokkeren waardoor wij niet kunnen huilen en bij onze emotie kunnen komen.

Aanleiding van een gebeurtenis wat in het verleden is gebeurd, kan ons nu angst opleveren. (zie ook angst)  Dit kan een gezegde zijn geweest dat er niet gehuild mocht worden want anders… of een gebeurtenis. Ieder naar gezegde en of gebeurtenissen in het verleden kunnen een “trauma” in het nu opleveren met emotionele pijn en verdriet. Het is zaak om hieraan te werken en dit te verwerken. Niemand heeft het recht om je iets te verbieden.

 

Soorten verdriet

Verdriet is een pure emotie, en heeft men niet onder controle en kun je niet sturen, het komt gewoon. Bij oprecht verdriet voel je het verdriet van de ander en de pijn. Puur verdriet kun je onderscheiden van bijvoorbeeld; geveinsd verdriet zoals krokodillentranen, gespeeld verdriet om aandacht te krijgen. Ook kan men huilen uit machteloosheid, boosheid, hulpeloosheid, vermoeidheid, of lichamelijke pijn. Ook kunnen wij huilen van blijdschap, ontroering. De tegenstrijdigheden van verdriet kunnen groot zijn, je kunt emotioneel worden van bijvoorbeeld een geboorte, een overlijden, een huwelijk, een scheiding, bij overwinning of een verlies, zien wij bijvoorbeeld iets ontroerends op tv dan kunnen wij hierin mee gaan. Vreugde en verdriet liggen dicht bij elkaar wat ons emotioneel kan maken en waar positieve of negatieve tranen uit voort kunnen komen.

Verdriet, het huilen, kan een reactie zijn als ontlading van bijvoorbeeld boosheid, frustratie, hulpeloosheid, vermoeidheid of lichamelijke pijn. De ontlading hiervan is dat wij emotioneel ontladen in huilen. Huilen kan daarna een opluchting zijn waarna wij ons ietsje beter voelen maar kan ons ook niet beter laten voelen en kan onze emotie nog negatiever laten worden.

Veel zijn mensen geneigd om als zij een verdrietig persoon voor zich hebben zij deze mensen willen troosten. Door een arm om hen heen te slaan, ze een knuffel te geven. Wat er gebeurd is dat men denkt dat men de ander steunt maar men gaat mee in het medelijden van de ander waardoor het verdrietige gevoel van de persoon met verdriet versterkt wordt in hun negatieve gevoelens. Bovenstaande kan, maar hoeft niet zo te zijn.

 

De gebeurtenis achter het verdriet

Als groot, traumatisch verdriet zich voordoet zal dit bij ons binnenkomen als een klap, we zijn als het ware verdoofd. We zitten alleen maar op de bank of stoel voor ons uit te staren. Langzaam zal deze verdoving uitwerken en zullen gedachten de overhand nemen.

Achter verdriet schuilt meestal een gebeurtenis wat ons verdrietig heeft gemaakt, bijvoorbeeld; een relatie die over is, een overlijden, een afscheid van iets of iemand, een verlangen of anders. Deze gebeurtenissen kunnen een zeer grote impact op ons hebben omdat het voelt als definitief, het is een stukje rouw wat in werking treedt wat ons verdrietig maakt.

Als wij een ervaring hebben opgedaan waarbij verdriet de uitkomst is, zijn wij geneigd om ons terug te trekken, alleen te willen zijn en alleen gelaten te worden. Wij willen alleen zijn met onze gedachten. Een mooi voorbeeld van liefdesverdriet muziek is het liedje van Rita Hovink, ‘Laat me alleen, alleen met al mijn verdriet’. Hierin wordt heel mooi beschreven hoe wij ons voelen en hoe we reageren op een ander die verdriet heeft. Veel mensen weten zich geen raad als ze iemand zien die verdriet heeft en denken door zelf te praten een stilte en de sfeer die het verdriet met zich mee brengt om te kunnen buigen, dit om een ander hiermee te helpen, maar wat vaak averechts werkt.  Zij geven hiermee goed bedoelde adviezen die door de ander verkeerd kunnen worden begrepen. Mensen met een groot empathisch vermogen zullen aanvoelen dat een ander verdriet heeft. Zij zullen er zijn voor diegene en hen laten praten. Niet iedereen is gelijk in het ervaren van verdriet.

Het alleen laten van de ander is op zich goed, zodat zij kunnen voelen waar de innerlijke pijn zit, en kunnen stil staan bij het verdriet, maar niet te lang. Iemand die verdriet heeft moet hier niet in door draaien, doorslaan,  en of stil in blijven staan of in blijven hangen waardoor men in de slachtofferrol terecht kan komen. (zie ook slachtofferrol) Het is belangrijk dat er over verdriet en de innerlijke pijn gepraat wordt, maar meestal doen wij dit na een tijdje niet meer, omdat het onderwerp de innerlijke pijn naar boven haalt, en het is de innerlijke pijn die wij willen ontwijken. Dit kan een tijdje goed gaan, maar ooit krijgen wij deze innerlijke pijn en verdriet weer te voelen als er niet verwerkt wordt.

 

Hoe ga je met verdriet om, wat heeft het verdriet veroorzaakt

Aan verdriet, diep verdriet zit meestal ook innerlijke pijn, we proberen dit meestal te verdringen en te ontlopen. We willen niet door het verdriet en pijn heen, en de wat dit heeft veroorzaakt, we willen geen pijn en verdriet voelen, er is angst om het nog een keer mee te maken, maar als wij onze pijn en verdriet toelaten en voelen die wij met ons meedragen en hier doorheen gaan, kunnen we verwerken, en door te verwerken kunnen we pijn en verdriet achter ons laten zodat er geen pijn en verdriet meer zal zijn. (zie ook ons eigen gedrag en verwerken)

Toch is praten over het verdriet en de pijn belangrijk, in het begin kunnen we over niets anders praten maar na een tijdje ebt dit weg of omdat we het willen ontlopen of om een ander er niet mee te belasten of we slaan hierin door en houden verdriet in stand door hier altijd op terug te komen en te willen bepraten. We zitten dan in een situatie die zo vertrouwd is en zijn om deze los te laten.

 

Tijden veranderen

Vroeger zo rond het jaar 1800 was het “niet normaal” om je emoties te tonen aan een ander, in het openbaar. Emoties tonen werd gezien als een teken van zwakte en met emoties tonen kon je je macht, aanzien weggeven of verbruiken. Er werd geleefd volgens opgelegde regels, overtuigingen. Huilen deed je alleen, op een teruggetrokken moment en plaats.

Huilen wordt gezien als een vorm van zwakte, vroeger en soms nu nog werd ook gezegd  ”je mag niet huilen, mannen mogen niet huilen” het was een iets om voor te schamen, kwetsbaarheid werd getoond en dat mocht niet maar waarvoor zou je je schamen als je huilt? Het is de buitenwereld die hier commentaar op zal hebben, een ander veroordeeld, maar dat is hun probleem.

In het heden wil je soms niet huilen in het openbaar omdat men dit gênant vindt, en het liefst trekken wij ons terug als wij huilen, zodat de buitenwereld ons verdriet niet kan zien, maar soms heb je daar geen invloed op, hoe je ook je best doet om huilen te onderdrukken, het trillen van de lippen, knipperende ogen, het brok in de keel te onderdrukken, het zal er in alle heftigheid uitkomen.

Naarmate wij ouder worden, hoe sneller de emotie huilen naar boven komt. Dit komt voort uit onze levenservaring die wij hebben opgedaan. Wij zijn gevoeliger geworden, empathie is ontwikkeld waardoor wij meer gevoel voor onszelf en voor anderen hebben ontwikkeld en waardoor wij ons kunnen inleven in anderen en hun emoties. Toch huilt de een sneller dan de ander, dit heeft te maken met hoe de persoonlijkheid is ontwikkeld. Empathische personen zullen sneller en eerder huilen dan een persoon met een zakelijke instelling.

 

Verdriet, huilen en bewustwording

Verdriet is een bewustwording in onszelf, bewustwording staat niet in het teken om anderen je kracht en kennis te laten zien, op te dringen, maar staat in het teken van jezelf, de wil om te veranderen. Bewustwording is emoties leren kennen om emotie toe te laten, te accepteren, te verwerken, te huilen, door te huilen en te verwerken zul je inzicht ontvangen. Als je leert hoe te verwerken en te huilen zal compassie groeien, compassie, liefde en respect voor al wat is op moeder aarde. (zie ook spiritualiteit) Huilen is verwerken, verwerking.

Als wij verdriet en pijn toelaten en ons hiervoor openstellen om te verwerken, dan zal dit ten goede komen voor onszelf, je geeft jezelf de kans om te verwerken en om in je kracht te gaan staan. Je hebt namelijk zelf de keuze om of met verdriet en pijn rond te blijven lopen waardoor de kans dat je hieronder gaat lijden groot wordt of je hebt de keus om te verwerken en los te laten en daarmee jezelf niet meer als slachtoffer te zien. (zie ook keuzes maken en pijn lijden of leiden)

Niets is mooier dan te huilen, het is een verwerkingsproces, een innerlijke opschoning in je lichaam, waarbij je jezelf kwetsbaar durft op te stellen en het te laten zien. Vele mensen zijn dit niet gewend om dit verdriet van anderen te zien en weten zich hier geen raad mee, of gaan over in troost, waardoor het gevoel van verdriet bij de ander versterkt wordt. Bij hevige emotie kun je meestal wel vertellen wat de oorzaak is, soms kun je een emotie hebben waarvan je niet weet waar dit vandaan komt, dit is meestal “oud zeer, oud verdriet” wat er uit mocht en waarvan je niet hoeft te weten wat het was. Dit zijn mooie emoties, de ballast wordt hierdoor minder.

Laat er gewoon verdriet zijn, huilen mag, laat de tranen stromen, het is een verwerking.

 

Verwerk het verdriet

Toch is belangrijk om niet te blijven hangen in de emotie verdriet, zodat de verdriet emotie de overhand krijgt en je hiernaar gaat leven. Verdriet kan je leven gaan beheersen, het is aan jou de keuze of je jezelf dit toelaat, echter dit zal niet ten goede komen van jezelf. Lichamelijk en geestelijk zal of kan dit zijn tol van jou gaan eisen waardoor er lichamelijke en geestelijke klachten kunnen ontstaan.

Ga bij jezelf na wat het verdriet veroorzaakt heeft, wij zullen oud verdriet moeten toelaten en hiernaar kijken want vaak zijn dit problemen die kunnen worden opgelost en werk hieraan, werk dit uit. (zie ook problemen de baas, schrijven) Door hiermee aan de slag te gaan leer je jezelf kennen en zal een stukje bewustwording met zich mee brengen.

 

Raadpleeg altijd een arts als dit lang aanhoudt!

 

“You must take away the pain, before you can begin to live again” Chris de Burgh

 

Zie ook andere onderwerpen uit “Spirituele bewustwording en wegen”.